Rynek Główny
Rynek Główny to wizytówka Krakowa, skupiająca to, co w nim najbardziej charakterystyczne i najlepiej rozpoznawalne.
Główny plac miejski wytyczony został podczas lokacji Krakowa na prawie magdeburskim w 1257 roku. Powstał na przecięciu dawnych szlaków handlowych, na planie kwadratu o boku przekraczającym nieco 200 m. Od swoich początków pełnił rolę ośrodka życia społecznego i politycznego, był też scenerią wielkich historycznych wydarzeń. Rynek Główny to wizytówka Krakowa, skupiająca to, co w nim najbardziej charakterystyczne i najlepiej rozpoznawalne: Sukiennice, kościół Mariacki, Wieżę Ratuszową, pomnik romantycznego poety Adama Mickiewicza, gołębie, kwiaciarki i hejnał grany niezmiennie od wieków co godzinę z wieży Mariackiej…
Z Rynku – największego placu miejskiego średniowiecznej Europy – rozchodzą się prostopadle ulice, wytyczone w XIII wieku, gdy Kraków otrzymał prawa miejskie. Wraz z przecinającymi je przecznicami tworzą one charakterystyczny, regularny układ szachownicowy. Wprawne oko zauważy jednak zaburzenia tego porządku – ślady tętniącego tutaj wcześniej życia. Te najdawniejsze, jak i późniejsze dzieje miasta pomaga zrozumieć podziemna ekspozycja pod Rynkiem Głównym zorganizowana w formie rezerwatu archeologicznego w multimedialnej oprawie.