Kraków The Host City: Historie -Odcinek 9 pt.: Organizowanie turystyki w Krakowie

Aktywną w skali kraju w zakresie tworzenia podstaw dla przekształcenia turystyki w dziedzinę gospodarki narodowej była Krakowska Izba Przemysłowo-Handlowa. Pod koniec lat 20. zaczęła ona doceniać znaczenie badań naukowych nad społeczno-gospodarczą funkcją turystyki. W 1930 roku, z okazji jubileuszu swego 80-lecia, zorganizowała ona w Krakowie Zjazd Związku Izb Przemysłowo-Handlowych Rzeczypospolitej Polskiej, poświęcony w całości problemom turystyczno-uzdrowiskowym. Zjazd zainicjował oficjalnie badania ruchu turystycznego, prowadzone odtąd na szeroką skalę w Izbie Krakowskiej. Nadzór merytoryczny sprawował dyrektor Izby Henryk Mianowski, który współpracował  z Stanisławem Leszczyckim.

Także w Krakowie rozwijały się pierwsze szkoły związane z turystyką, co przyczyniło się do wzmocnienia działalności edukacyjno-naukowej. W roku akademickim 1932/1933 swoją działalność rozpoczęła Szkoła Hotelarska, przy ul. Oleandry 4. Była trzecią placówką na ziemiach polskich, która miała status szkoły wyższej. Głównym celem szkoły było kształcenie przyszłych pracowników hoteli, w tym przyszłych dyrektorów. Nauka trwała 2 lata, a program dydaktyczny był tak skonstruowany, aby dorównać poziomem do europejskich szkół hotelarskich. Przedmioty zostały podzielone na grupy: językową (język angielski, niemiecki i francuski - wszystkie obowiązkowe), komercjalną [sic!] czyli rachunki kupieckie, księgowość i korespondencja oraz techniczną (nowoczesne instalacje techniczne i architektoniczne, towaroznawstwo, pisanie na maszynie, geografia gospodarcza oraz higiena z  kuchnią dietetyczną). Słuchacze także uczestniczyli w wykładach z prawa i handlu. W sobotnie przedpołudnia studenci uczestniczyli w zajęciach praktycznych, każdy musiał pracować na recepcji, w restauracji i kuchni oraz bufecie czy w piwnicy, aby poznać każdy zakamarek hotelowy. Dodatkowo słuchacze musieli odbyć wakacyjną praktykę (od 1 do 3 miesięcy) w hotelu na terenie całego kraju. Działania podejmowane w czasie tej pracy opisywali w Dzienniku z Praktyk oraz opracowywali referat z przebiegu praktyki wraz z opisem konkretnego obiektu hotelarskiego. 

Na rogu ul. Dolnych Młynów i Alei Mickiewicza działała od 1934 roku Pomaturalna Szkoła Hotelarstwa. Również w Krakowie w 1936 roku ukazał się pierwszy w języku polskim podręcznik pt. Nauka w zawodzie hotelarskim autorstwa Bohdana Białeckiego (dyrektora Szkoły Hotelarskiej). W tym samym roku utworzono pierwszą akademicko-naukową placówkę, która zajmowała się badaniami nad turystyką – Studium Turyzmu w Instytucie Geografii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studium odegrało ważną rolę w rozwoju polskiej i światowej geografii turyzmu, planowania przestrzennego, szczególnie związanego z turystyką oraz w zakresie przygotowania kadr dla rozwijającego się ruchu turystycznego. Działania studium uświadomiły społeczeństwu jak ważne miejsce w rozwoju społeczno-ekonomicznym i kulturalnym regionów czy miejscowości może zajmować turystyka. Studium wydawało czasopismo Turyzm, ale w Krakowie wydawano więcej gazet opracowujących zagadnienia turystyczne, krajoznawcze i hotelarskie – Pamiętnik Towarzystwa Balneologicznego, Pamiętnik Towarzystwa Tatrzańskiego czy Orli Lot.

Kraków był miastem gospodarzem spotkań branżowych, pierwsze z nich to Zjazd Turystyczny zorganizowany w dn. 11-13 października 1919 roku. W czasie obrad powołano Polski Związek Towarzystw Turystycznych. Drugie z wydarzeń to Międzynarodowy Kongres Urzędów Turystycznych w 1929 roku, a w 1935 roku odbyła się konferencja dotycząca domów wycieczkowych dla młodzieży.

W kolejnym odcinku przeczytają Państwo o popularnych atrakcjach turystycznych w Krakowie, na który serdecznie zapraszamy! 

Źródło zdjęcia : http://denali.geo.uj.edu.pl/opracowania/historia/9_studium_turyzmu.htm

Autor: Katarzyna Janik